AmstelGoldRace weekend 2019!

Hi, ik ben Jessica, 34 jaar en schrijf nu al een tijdje wat blogs uit mijn serie ‘#InspiredbyJazz‘  waarmee ik ben begonnen bij Afvallen Almere. En nu een aantal blogs verder heb ik mijn eigen website “INSPIRED BY JAZZ” die ik verrassend genoeg teveel Jess vindt bevatten.. Maar laat ik nou net over al mijn persoonlijke avonturen schrijven wat ik zoal mee maak in mijn leven!  Zo neem ik je nu even mee tijdens een jaarlijkse traditie de “AmstelGoldRace”.. In 2017 ben ik thuis komen te zitten met een Burn-Out en heb ik ook nog eens een chronische aandoening Fibromyalgie. Ook hoop ik dat ik jou door het lezen van mijn blogs inspireer om gezonder te eten, te sporten en je ook wat leesplezier te bezorgen. Dit is mijn reis en ik neem jou daar graag in mee.. 

---

Traditie..

Inmiddels is het bij ons in de familie al een ruim begrip. Tijdens de AmstelGoldRace zijn wij bijna altijd van de partij. Dan rukken we met de hele familie uit en dan bestormen we Valkenburg en omstreken met zijn allen. En dan zeg ik ook bijna want ik heb een aantal keren dit moeten missen door de jaren heen. Mijn lieve vader heeft de tourversie van de AmstelGoldRace al zo een 15 keer gefietst. Vorig jaar was dit dan echt de allerlaatste keer dat hij de welbekende tourversie van 100 km ging fietsen en dat toen met zijn 69 jaar.  En nu al inmiddels zestien jaar reizen mijn ouders met hun sleurhutje richting Valkenburg rond deze periode.

Dus ook deze keer was het weer de bedoeling dat wij richting het zonnige zuiden zouden afreizen en wat hebben we met de familie en lieve buren van mijn ouders weer een onwijs gezellig en leuk weekend beleefd. Al was het deze keer toch even een totaal andere AmstelGoldrace dan de afgelopen jaren. Papa fietst hem niet dus dat is al een beetje gek en de andere deelnemers die hebben door omstandigheden een blessure of gewoonweg te weinig trainingsuren in de benen zitten. Ondanks dat is het altijd de sfeer die zo een weekend zo leuk maakt. En daar waar we in de jaren ervoor lekker onder aan de Cauberg stonden en/ of bij de finish zijn we afgelopen jaar ook langs de route gaan staan. En wat is dat leuk zeg! Beetje aanmoediging onderweg kan natuurlijk geen kwaad!! Dat merkte ik ook altijd met de runs die ik liep dat helpt je juist verder om dat voor jou o zo belangrijke doel te behalen. Dus ook dit jaar hebben we dit gedaan, zelfs papa stond als ervaren wielrenner van de tourversie iedereen aan te moedigen. Niet wetende dat we daar als een stel malloten langs de kant stonden met de nodige aanmoediging, opzwepende muziek dat uit het boxje galmde en het gejoel van ons hoorde  onder aan de Lange Raarberg gelegen te Meerssen. En ik vind het zelf knap hoor dat ze daar omhoog fietsten met een gemiddelde helling van 3,9% en 1790 meter in de lengte. Ik doe ze dat dus echt niet na..

Startnummers ophalen!

Normaal gesproken begint bij ons zo een weekend met de startnummers op halen bij de AmstelGoldRace Experience.. Dit jaar dan niet meer, toch neem ik je even mee in deze normaal gesproken “hectiek” voor ons. We komen zo een beetje allemaal aan bij Pa en Ma op de camping tenzij we lang in de file hebben gestaan. Dan halen we gezamenlijk met zijn allen de startnummers op. Het is daar altijd net een mierennest, jong en oud loopt door elkaar heen, iedereen is een gemoedelijke sfeer want ja de volgende dag fietsen zij de welbekende tourversie van de AmestelGoldRAce! De verschillende afstanden die te fietsen zijn zijn als volgt:

• 65 km
• 100 km
• 125 km
• 150 km
• 200 km
• 240 km

  

Goedemorgen..

Dan nog even beslissen waar we gaan eten met zijn allen en dit kan soms even duren voor we eindelijk ergens zitten waar naar ieder zijn tevredenheid de buikjes gevuld kunnen worden. Want daarna gaat iedereen met de kippen op stok want er zal gestart gaan worden vroeg in de ochtend. Het streven is altijd om voor 9:00 uur gestart te zijn. Ook dit liep dit jaar even anders maar toch merkte je dat de jaren ervoor ze allemaal onder de vleugels van Papa mee gefietst hebben. Tijd, planning, schema al klopte die dit jaar niet helemaal haha.

Normaal zit een ochtend zo in elkaar.. Het ochtend ritueel dat alle renners zich klaar maken voor hun persoonlijke rit! De Isostar klaar staat om in ieder zijn of haar bidon te springen met een vleugje water. De bijbehorende lange duur “sport repen” voor de extra calorieën en- of koolhydraten staan te juichen om in de fietskleding te springen, met hier en daar soms wat support van Mr Banaan die zich ook klaarmaakt voor reisje in dat heerlijke fietsshirt. Waar dan toch altijd weer dat bakje yoghurt met muesli die standaard voor papa klaar stond + een lekker bakje thee. En dan natuurlijk het tijd-planning-schema gebeuren wat erbij komt kijken. Want er moest uiteraard op tijd vertrokken worden. Waar jij Papa tussendoor altijd nog even je materiaal checkte en later dit dus ook van de andere deelnemers deed. Want belangrijk was en is nog steeds dat ze allemaal goed en veilig vertrokken en het materiaal op orde hadden voor die dag! Waar je dit jaar een soort van bezemwagen was voor die kleine blonde draak van een zusje van mij.. En gelukkig maar want 12 km voor de finish bleek haar fiets toch niet meer zo veilig te zijn als we dachten. Mede door jou heeft ze toch stralend de finish kunnen halen ondanks dat er wat kilometers afgesnoept waren! Maar goed dat vertellen we natuurlijk niet hé..

Finish!!

En ook dit jaar stonden we net als alle voorgaande jaren waarin we op Papa stonden te wachten nu op mijn zusje (die we dus gewoon niet over de finish hebben zien komen maar wel haar naam hebben horen omroepen), de buurman van mijn ouders & mijn lieve nicht op te wachten.. Door de jaren heen heeft Papa inmiddels meer mensen om zich heen verzameld die nu ook de AmstelGoldRace rijden. En die dus het welbekende Amstelgoldrace virus te pakken hebben! Zo zal de familie naam gewoon tijdens deze tourversie nog door vloeien want mijn nicht & zusje (ja die blonde die vroeger zo hard kon schreeuwen) nemen deze taak op zich. Dus aan de naam “van der Pijll” zal zeker nog worden omgeroepen bij de finish! (wat dus ook gebeurde bij mijn zusje) Ze treden gewoon in de voetsporen van jou Papa. Daarnaast zijn de allerleukste buren van mijn ouders ook besmet geraakt met het AmstelGoldRace virus en onthalen wij hun nu ook tegenwoordig bij de finish. Al deed de Buuf dit jaar niet mee en mijn allerliefste vent was jammer genoeg dit jaar ook niet van de partij vanwege een blessure en door te weinig trainingsuren dat hij heeft doen besluiten dit jaar niet van start te gaan.

 

Dagplanning voor het juichteam..

• Limburgse Vlaai eten!!
• Lekker lunchen en uiteraard een Amstel Radler drinken;
• De racers volgen via de AGR app zo weten we waar ze zich bevinden op de route en waar we ze dus tegen kunnen komen voor de nodige aanmoediging om deze door te zetten;
• Hup en door naar de finish iedereen onthalen;
• Uit eten met zijn allen!!
• Vroeg naar bed want inmiddels zijn we rozig en hebben we teveel zuurstof binnen gekregen van deze heerlijke dag.

Deze planning hebben we met al meerdere vrienden en/ of kennissen van ons doorlopen. Van schuilen in een dixi op de Cauberg vanwege de regen tot aan weglopen bij de Chinees, de bergen afwas verwerken op de camping en ga zo maar door. Met toestemming van ons opperhoofd  en zijn onderdanen heb ik even wat foto’s toegevoegd aan deze blog voor een leuke kleine sfeer impressie..

Wat maakt de AGR zo leuk?

Het is denk ik alles eromheen wat dit weekend zo leuk maakt. Ook al maak je het leuk met wie je bent ieder jaar is het weer anders. Maar voor mij is dit wel een van mijn dierbaarste weekenden waar ik altijd heel erg naar uitkijk. Nu heb ik ook een vent die het super leuk vind om deze tourversie te fietsen of in dit geval de andere die fietsen aan te moedigen. Inmiddels is het gewoon een traditie die hopelijk nog een lange tijd voorgezet zal worden. Of ik hem zelf ooit zal fietsen geen idee. Het idee dat je zo lang op een fiets zit krijg ik nu spontaan al pijn aan mijn reet haha.

En de afsluiter dit weekend was dan toch wel dat afgelopen zondag op 21-04-2019 de AmstelGoldRace na 18 jaar weer eens is gewonnen door een Nederlander “Mathieu van der Poel” Wat een bizarre ontknoping was dit bij de finish, zelfs ik zat op het puntje van de bank te juichen en was helemaal door het dolle heen in ons Kippenhokje!

Nog even wat extra sfeer foto’s!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het was weer een mooi weekend! En daar kijken we dus ook weer met een glimlach op terug.. Ik moet er zelfs nog van bijkomen nu.. Want zelfs leuke dingen doen kost in mijn geval een hele hoop energie! Mijn batterij zit op 40% dus ik ga aan de oplader, tot de volgende blog sessie..

Liefs,
Jessica

Extra: